Do czego służą ścianki Larsena?
Wykonywanie głębokich wykopów, np. przy układaniu różnych instalacji lub budowie fundamentów często pociąga za sobą konieczność ochrony przed przesączającą się wodą oraz osunięciami ziemi. Jednym ze sposobów wykonania potrzebnej w takich sytuacjach osłony jest zastosowanie ścianek Larsena. To metoda, która jest dość szeroko wykorzystywana m.in. przy budowie części podziemnych bardzo wysokich budynków. Sprawdźmy, na czym ona polega i co to takiego ścianki Larsena.
Praca w wykopach i wykonywanie różnych elementów poniżej poziomu gruntu wymaga właściwych zabezpieczeń. Metodą, która jest w takich przypadkach wykorzystywana, jest budowa specjalnych grodzic. Są one robione z elementów, które przylegając do siebie, tworzą szczelną barierę, która powstrzymuje napór gruntu, jego osypywanie się i przenikanie wody do wykopu. Tego rodzaju konstrukcje są zwykle zakładane na czas prowadzenia robót, choć w niektórych przypadkach są pozostawiane na stałe. Taka sytuacja może mieć miejsce np. przy zabezpieczaniu mniej stabilnych skarp lub nasypów, gdy nie ma możliwości wykonania muru oporowego innego rodzaju lub jest to zbyt kosztowne.
Ścianki zabezpieczające są budowane z grodzic, które są także nazywane bursami. Są to najczęściej elementy z drewna, stosowane dziś raczej w przypadku prac na mniejszą skalę lub ze stali. Są one wbijane w powierzchnię gruntu, na głębokość przekraczającą głębokość zabezpieczanego wykopu. Bursy muszą sięgać warstwy gruntu, która da im możliwość odpowiedniego podparcia. Kolejne grodzice są umieszczane obok siebie tak, by tworzyły połączoną ze sobą strukturę. Do wbijania grodzic mogą być używane specjalne wibratory hydrauliczne, młoty udarowe lub urządzenia do wciskania grodzic w grunt.
Istnieje wiele systemów grodzić, które różnią się od siebie budową poszczególnych elementów. Różnice te dotyczą kształtu i stosowanych zamków, które są odpowiedzialne za szczelne łączenie sąsiadujących bursów. Jednymi z najpopularniejszych systemów są grodzice w systemie Larsena. Występują one w odmianie klasycznej i płaskiej, które różnią się głębokością ścianek pojedynczego profilu.